شعله ی رمیده(فروغ فرخ زاد)

مثل همیشه که من بی خبرم(البته خبر زیاده ولی تاریخ مصرف گذشته!)و اینکه شما اصلا اهل نظر دادن نیستینگفتم شعری از فروغ فرخ زاد بزارم.ایشالا خوشتون بیادراستی یه چیزی تولد ماریو گوتزه 3 ژوئن هستش و فرداش تولده لوکاس پودولسکی.ولی امسال چون بلاگ اکای دقیقا روز تولد لوکاس داشت بروزرسانی میشد(البته بروزرسانی که چه عرض کنم پس روز رسانی!!)من تولد این دوتا رو تو یه روز گرفتم.راستی لطفا کد لوگوهاتون رو دوباره بدین.و اگر هم زحمتی نیست آدرس یه وب آیکون ساز مجانی و شیلتر نشده رو هم بدین!حالا شعر رو بخون از دهن نیوفته! 

می بندم این دو چشم پر آتش را 

تا ننگرد درون دو چشمانش 

تا داغ پر تپش نشود قلبم 

از شعله ی نگاه پریشانش 

                                             می بندم این دو چشم پر آتش را 

                                             تا بگذرم ز وادی رسوایی 

                                             تا قلب خامش نکشد فریاد 

                                             رو می کنم به خلوت و تنهایی 

ای رهروان خسته چه می جویید 

در این غروب سرد ز احوالش 

او شعله ی رمیده ی خورشید است 

بیهوده می دوید به دنبالش 

                                            او غنچه ی شکفته ی مهتاب ست 

                                            باید که موج نور بیفشاند 

                                            بر سبزه زار شب زده چشمی 

                                           کاو را به خوابگاه گنه خواند 

باید که عطر بوسه خاموشش 

با ناله های شوق بیامیزد 

در گیسوان آن زن افسونگر 

دیوانه وار عشق و هوس ریزد 

                                         باید شراب بوسه بیاشامد 

                                         از ساغر لبان فریبایی 

                                         مستانه سر گذارد و آرامد 

                                         بر تکیه گاه سینه ی زیبایی 

ای آرزوی تشنه به گرد او 

بیهوده تار عمر چه می بندی؟ 

روزی رسد که خسته و وامانده 

بر این تلاش بیهده می خندی 

                                         آتش زنم به خرمن امیدت 

                                         با شعله های حسرت و ناکامی 

                                        ای قلب فتنه جوی گنه کرده 

                                        شاید دمی زفتنه بیارامی 

می بندمت به بند گران غم 

به سوی او دگر نکنی پرواز 

ای مرغ دل که خسته و بینایی 

دومساز باش با دم او.دمساز 

+راستی بچه ها من کارم از سال تحصیلی خیلی بیشتر شده و باید بیشتر درس بخونم.راستی اگه نظرا از 5 تا بیشتر شه میام و آپ می کنم.